Van Depremi'nin Acısı 14 Yıl Sonra Hâlâ Yüreklerde

14 yıl önce bugün, 23 Ekim 2011 Pazar günü saatler 13.41'i gösterdiğinde, yer bir kez daha insana kendi gücünü hatırlattı. Van ve Erciş merkezli 7.2 büyüklüğündeki deprem, binlerce binayı yerle bir etti, yüzlerce insanı hayattan kopardı, binlercesini evsiz bıraktı.

Yıkılan binaların enkazı altında günlerce süren umut, zamanla sessizliğe karıştı. Azra bebek, 47 saat sonra enkazdan çıkarıldığında bir ulus nefesini tuttu. İmdat Padak, 100 saatin sonunda kurtarıldığında Türkiye'nin dört bir yanında sevinç gözyaşları döküldü. Ama aynı saatlerde binlerce insan kardeşinden, eşinden, evladından gelecek haberi bekliyordu.

Soğuk, yağmur ve kar; bir yandan doğa, bir yandan zamanla yarışan kurtarma ekipleri...
O günlerde bir çorba, bir battaniye, bir çadır bile hayatla ölüm arasındaki farktı.

Bugün, o acı günün üzerinden 14 yıl geçti. Yıkılan binaların yerinde yeni yapılar yükselse de, Van'ın taşına, toprağına sinen sessizlik hl aynı.
Depremin ardından 'Unutmayacağız' denmişti…
Ve bugün, unutmuyoruz.

Bu topraklarda hl bir Yunus'un eli, bir Azra'nın nefesi, bir İmdat'ın umudu var.
Van'ın kalbi o gün kırıldı — ama umudu hiç sönmedi.

Bir daha böyle acılar yaşamama dileğiyle…