Kermeste Göz Nuru Değil, Gözlük Markası Konuşuluyor!
Emekle imajın yan yana durduğu kermeslerde, sahneyi üretenler değil, poz verenler kapıyor Anadolu kadınlarının alın teri, protokolün fotoğraf karesinde fon olmaktan öteye geçemiyor.
Her yıl bahar gelirken Anadolu'nun fedakr kadınları el emeği göz nuru ürünleriyle kermeslere hazırlanır. Bir yanda tığ işi danteller, bir yanda sabırla işlenmiş oyalar, kışın evde örülen battaniyeler, el yapımı reçeller…
Ama iş 'kermes günü' geldiğinde, sahne başkalarının olur: Vali, kaymakam ve müdür eşleri!
Girişte bir şemsiye, bir duruş, bir 'üst sınıf edası'…
Üst düzey protokol hanımefendileri kermese adım atarken, sanki Chanel defilesine çıkıyor gibidir. Kameralara poz verilirken gülüşler tam ayarlı: Ne fazla samimi, ne fazla mesafeli.
'Biz halkımızla biriz, ama çok da içli dışlı olmayalım' bakışı…
Makyaj kontürlü, başörtüsü Paris koleksiyonundan.
Yanındaki dantel örmesi kadının yüzünde yorgun ama umutlu bir gülümseme, öbür yanda başörtüsü fiyatı tüm masada satılan ürünlerin toplamına denk gelen bir protokol karesi…
Modern kast sisteminin kermes versiyonu:
Bir yanda 'emek', öbür yanda 'imaj.'
Bir yanda 'poşetle gelenler', öbür yanda 'şoförle dönenler.'
Kermesin sonunda toplu fotoğraflar çekilir. Kadrajda herkes varmış gibi durur. Ama dikkatli bakınca anlarsınız:
Fotoğrafın bir tarafı gülümseyen hanımefendiler,
Diğer tarafı omuzlarını içeri çekmiş, 'yanında sırıtmamaya' çalışan kadınlar.
Altına yazılır:
'Birlikte Üretiyoruz, Birlikte Güçlüyüz!'
Ama aslında yazmayan başlık şudur:
'Sen üret, ben poz vereyim.'