Aziz Siirt'e Bir Tepeden Bakış

Elbette burada sözüm tüm Siirtlilere değil. Bu toprakların özünü, emeğini ve samimiyetini taşıyan insanlar bundan müstesna.
Ancak ne yazık ki, 'Siirtli olmanın' sağladığı aidiyet duygusunu bir imtiyaz kapısı gibi kullanan bir kesim oluşmuş.

Bu kesim için önemli olan doğru ya da yanlış değil, yakalanıp yakalanmamaktır.
Yakalanmazsan her şey mübah!
Kuralsızlık, yolsuzluk, ahlaksızlık, hatta suç... Hepsi meşru sayılır yeter ki 'yakalanmadan yapılsın.'

Eğer bir gün yakalanırlarsa, hemen bürokratik tanıdıklar devreye sokulur; feodal bağlar siper edilir, kısa sürede her şey unutturulur.
Sonra hayat yine aynı yerden devam eder; sanki hiç suç işlenmemiş gibi...

Son yıllarda dilimize pelesenk olan bir kavram var: 'Etik.'
Koca ansiklopedilere sığmayacak bir anlam dünyasına sahip bu kelime, maalesef bazı çevrelerde içi boş bir süs haline getirildi.
Etik, yani doğru olanı yapmak…
Ama bu çevrelerde etik sadece bir vitrin süsü, içi boş bir gösteri.

Bu 'Siirtlilikten geçinenler' sadece bürokraside değil.
Dine aykırı işler yapanlar da aynı yolda.
Tefecilikten cinsel istismara kadar her türlü suçu işleyip ardından din limi görünümlü kişilerden 'fetva' alarak kendilerini aklıyorlar.
Bu 'dini güncelleyen tipler' öyle küstah ki, fırsat bulsalar Kur'an'ı koltuklarının altına alıp Allah'ın huzuruna çıkacak ve
'Ya Rabbi, bu hükümler artık bugüne uymuyor, şuraları bir değiştirelim,' diyecek kadar ileri gidecekler.

Sorun işte bu zihniyettedir.
Bu insanlar hak mücadelesi değil, güç mücadelesi verirler.
Toplumu ileri taşımak değil, kendi konumlarını korumak derdindedirler.
Ayrıcalıklı bir grup oluşturup halktan koparak sözde 'aristokrat' bir sınıfın mensubu gibi davranırlar.

Dün bir tepeden baktım Siirt…
Dağları hl güzel, insanı hl candan,
Ama bazıları kendi çıkar dağlarının ardında kaybolmuş.

Bakalım bir gün yine tepeden baktığımda,
Bu şehirde erdem, adalet ve vicdanın yeniden parladığını görebilecek miyim?
Zaman gösterecek…